Brüt uch Bleamen |
| De Soann jieng åf iewer der Heeld
Iech wos a Känd an ooß vüm Brüt nårBroik. Mean Muetter nam miech meat åft Feeld niuch an der Schoik.
An de Wounert noime´sä miech meat uch mät dem Wiugen fear vün der Jemain, doi spielt iech åinder den Hiugen an der Mealem ün am Rain.
Am Hearwest noime´sä eus meat mir zürpten ois der Bitt vün de Weimern sieße Möst, dreach der Kniicht uch schwer ün viulle´Boaten mir woiren når bekritt wun mer nichan Foackel hoatten.
Am Aåren muesst iech dråi uch meat bä´t Kauren schnieden bamd de Koi uch ün am Schåden ün de Wieden, net feest jeneach, muesst Woasser haulen mät dem Kreach.
Iech håt et schweer mät Joarwen baunden, liefen uch de Koi awiech muesst iech se faunden.
Ich ziuch dråi uch zem Pleach mät den Aussen når allain, an åkkert uch jeneach, vüm Jröwen bäs feest åinder de Rain.
Üm Rain dåi bloiden dä wåld Rüsen, åf der letzter Füür uch Goddalüsen, dä åmzeåkkern deet det Horz mir wii, åch Blemen, am wot siet ihr jewössen, mocht ihr mir´t Laiwen früh?
Iech ziuch dråi oissen ois dem Oldernhois, ois der Jemain, an kwam når sålden wieder haimen, vü´meaner Kändhait taurft iech deu niuch draimen. Mean aijån Würzeln faunden iech am Jeboorestamd an ar Jemain am olde´Såkselamd, dä åmzeåkkern hün iech lunghear aist verseakt,
åmzeåkkern, oiszereissen? sållwest miech awiechzeschmeissen? doot wer dot bedäden, wer dot net dunnich viel zu schöd? Niuch bekiennen iech miech za Rööd.
Und wearden iech neu uch old, an kam vüm Brüt dråi bold når Broik niuch essen, mean Kändhait kam an weal iech net verjessen.
Sein uch mean Ålder lunghear düt daunkber weal iech bleiwen, far dä Bleamen uch far dot Brüt.
Mai 2000 Martin Hedrich |